Onderzoek

Na twee jaar van fundamenteel onderzoek met een geweldig team, is dit onderzoek afgerond! Klik op deze link om het gehele onderzoek te lezen.

De massale immigratie. Een grootschalig project waar de Nederlandse samenleving tegen zijn zin aan onderworpen is. Iets dat het maatschappelijk wezen tot in de kleinste dingen beïnvloedt en alle facetten van het dagelijks leven fundamenteel verandert.

Een onderzoek naar de kosten van de massale immigratie heeft nooit mogen plaatsvinden vanuit planbureau’s, onderzoeksbureau’s of universiteiten. Het Renaissance Instituut is een onderzoek gestart naar de budgettaire gevolgen van de immigratie, onder leiding van migratieonderzoeker dr. Jan van de Beek.

Dr. Jan H. van de Beek (1968), wiskundige en cultureel antropoloog, promoveerde op politicologisch onderzoek naar productie van politiek gevoelige kennis over economische effecten van migratie (Kennis, Macht en Moraal: De productie van wetenschappelijke kennis over de economische effecten van migratie naar Nederland)

Dat schaalvergrotingen economisch voordeliger zouden zijn, 
is een van de grote mythes van onze tijd

De afgelopen decennia zijn Nederlandse scholen, ziekenhuizen, gemeenten en andere publieke instellingen door fusies, overnames en herindelingen enorm snel in omvang gegroeid en behoren ze inmiddels tot de grootste ter wereld. Deze schaalvergroting is (veel) te ver doorgeschoten waardoor deze instellingen niet langer efficiënt functioneren. Daarnaast leidt schaalvergroting onvermijdelijk tot bureaucratisering, meer sociale ongelijkheid en is het een bedreiging voor onze vrijheid, democratie en ons welbevinden. Dit terwijl er doorgaans veel verzet is tegen het opheffen en samenvoegen van bijvoorbeeld scholen, ziekenhuizen en gemeenten. Hoe heeft het dan toch zover kunnen komen? En waarom lijkt deze tendens naar steeds grotere instituties ondanks alle negatieve effecten en een ontbrekend democratisch mandaat maar niet gekanteld te kunnen worden?

We leven in een technocratisch tijdperk dat wordt gekenmerkt door een bijzonder sterk verlangen ‘grenzen’ zo ver mogelijk op te schuiven en waar mogelijk het liefst helemaal af te schaffen. Grenzen zijn inefficiënt en zouden ‘niet meer van deze tijd’ zijn. Verbinding is beter dan afsluiting. Muren moeten afgebroken en bruggen gebouwd worden. De nadelige gevolgen van deze ‘microfobie’, deze ‘angst voor grenzen’, niet alleen plat bekeken voor het efficiënt en effectief kunnen opereren van onze instituties maar op de mentaliteit en cultuur van de moderne mens als geheel zijn ronduit massief te noemen.

Het onderzoek van Pepijn is interessant voor iedereen die op een of andere manier – bijvoorbeeld als inwoner van een heringedeelde gemeente, als medewerker van een gefuseerde zorginstelling of als ouder van een kind op een schoollocatie die met sluiting bedreigd wordt – rechtstreeks met de gevolgen van schaalvergroting of, dit is het meer algemene thema van dit onderzoek, het verdwijnen van grenzen te maken heeft.

Publicatiedatum: 15 november!