Bij Amsterdam Books verscheen dezer dagen De Wet van Frédéric Bastiat, een vertaling van een klassieker uit de libertarische traditie. We spraken econome Jelena Postuma, de vertaler van dit boek. Vrijdag geeft Jelena bij de borrellezing hier een boekprestentatie over. Haal uw kaartjes hier.
Jelena, lid van de Provinciale Staten van Flevoland voor FVD en tevens verbonden aan het libertarische Mises Instituut, zal in haar komende borrellezing ingaan op de relevantie van deze klassieker voor de dag van vandaag.
Jelena, wat bracht je op het spoor van De Wet?
Zelf heb ik me tijdens mijn studie Economie al verdiept in de libertarisme. Dat is een traditie in het economische en politieke denken die veel waarde hecht aan een vrije markt en een vrije samenleving en zweert bij een kleine overheid met slechts een beperkt aantal kerntaken. Binnen die traditie speelt het werk van Bastiat, en dan met name zijn werk over de wet een belangrijke rol.
Jij hebt gekozen voor de vertaling van de Amerikaanse kinderboekversie. Waarom?
Ik denk dat de lange mars door de instituties die nodig is om op termijn een aantal fundamentele veranderingen in Nederland te realiseren, begint bij onze jeugd. Het is onze taak om hen al op jonge leeftijd met de juiste ideeën in aanraking te brengen. Tegelijkertijd is het ook voor volwassenen een uitgelezen kans om kennis te nemen van een denkwereld waarvan vrijwel niemand in ons land nog iets afweet. Als er zich een probleem voordoet, dan hebben we met zijn allen direct de neiging om naar onze overheid te kijken voor een oplossing. Terwijl, zo ben ik in navolging van Bastiat van mening, die overheid vrijwel altijd deel is van het probleem!
Terwijl ons verteld wordt dat wij het probleem zijn!
Laat ik verduidelijken wat ik bedoel met een voorbeeld dat Bastiat gebruikt in De Wet. Stel, ik verbouw tomaten. Mijn buurvrouw houdt van tomaten, maar kan ze niet kopen. Op een dag besluit ze, zonder mijn toestemming, bij mij tomaten te komen plukken. Mag dat? Mensen met enig besef van mijn en dijn zullen zeggen: nee dat mag niet; het minste wat ze had kunnen doen is mij vragen of ze een paar tomaten mocht plukken! Stel nu dat ze besluit niet zelf de tomaten te plukken, maar daarvoor de hulp in te roepen van de lokale politie. Mag dat? Mensen met enig besef van mijn en dijn en oog voor het eigenlijke takenpakket van politiemensen zullen zeggen: dat is illegaal! Maar feitelijk is dat wel wat er in ons land op grote schaal gebeurt.
Hoe dan?
Vroeger betaalden burgers belasting om de staat in de gelegenheid te stellen om het land te verdedigen en de openbare orde te handhaven. Maar we zijn met zijn allen steeds meer belasting gaan betalen om daarnaast te voorzien in alle mogelijke materiële wensen van medeburgers. Terwijl vroeger burgers gewend waren voor hun naasten te zorgen, hebben we dat nu uitbesteed aan de overheid. Terwijl je vroeger je buurvrouw in nood een kist tomaten bezorgde, wordt er nu een ambtenaar in geschakeld om de tomaten te vorderen om ze vervolgens aan iemand te geven die ik zelfs niet eens ken.
Terwijl de verschillende schandalen van de laatste jaren juist laten zien dat de staat alles behalve gedreven lijkt te worden door naastenliefde…
Sterker nog: die hebben er belang bij dat het probleem dat zij verondersteld worden op te lossen in stand blijft. Anders zijn ze namelijk hun baan kwijt.
Dat wordt een spannende borrellezing komende vrijdag, Jelena! Niet iedereen zal direct geneigd zijn je hierin te volgen.
Ik ga graag de discussie met ze aan!
